Ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας Δαπάνη, Ανδρέου Π. Αδαμοπούλου |
Αγρυπνούν………
Λες και κάτι φοβούνται.
Πηγαινοέρχονται θλιμμένοι κι ανήσυχοι λες και θέλουν να απωθήσουν το κακό που έρχεται.
Τελευταία νύχτα του Δεκέμβρη.
Σε ένα φτωχό και απέριττο δωμάτιο, είναι βαριά άρρωστος αυτός που αγάπησε ο λαός, όσο λίγους ανθρώπους.
Αυτός που αγάπησε το λαό, όσο λίγοι άνθρωποι!
Σκελετωμένος γερασμένος, λευκός στεγνωμένος από την άσκηση και τη θυσία μοιάζει εκατόχρονος.
Όμως είναι μόνο 49 ετών!
Το πρόσωπό του ακτινοβολεί.
Τα μάτια του φέγγουν.
Ευλογεί το λαό που γονατίζει δίπλα του.
Ευλογεί όλον τον κόσμο.
Ξημερώνει η πρώτη μέρα του Γενάρη.
Ο μεγάλος ασθενής, ο πατέρας του λαού, έχει τελειώσει το έργο του σε αυτόν τον κόσμο.
Δε θα παραμείνει άλλο στη γη.
Φεύγει…..
Η Αγία ψυχή του εξέρχεται για τη μεγάλη συνάντηση με το Χριστό.
Το τρεμάμενο χέρι του σημειώνει το σημείο του σταυρού στον αέρα.
Τα χείλη του ψιθυρίζουν τον ύστατο λόγο……….
Εις χείρας Σου Κύριε παραθήσομαι το πνεύμα μου.
Ο Επίσκοπος Καισάρειας,
ο Βασίλειος,
ο Μεγάλος Βασίλειος,
ο πατέρας του λαού……
έφυγε!
……… και ο λαός ασταμάτητα κλαίει!
Ιερός ναός Αγίου Παντελεήμονος Πολίχνης